De vijftigjarige Annemarie van Galen schrijft een fictieve brief aan Elsje van Gorcum, die als kind omkwam in het verkeer. Toen dat gebeurde waren zij beiden dertien jaar. Annemarie heeft jaren getreurd om de dood van haar 'hartsvriendinnetje' aan wie zij geen enkele tastbare herinnering mocht bewaren.
In een gedichtje schreef ze een keer:
Kleine vlinder
die je vleugels dodelijk schroeide
(de dag was net begonnen)
fladert al in Gods ruimte
nog lichter en onbehaagd,
strijkt neer bij de troon
en bij het glimlachend vlinderpaar.
Door een belangrijke ontmoeting komt er een wending in haar leven.
